RECHERCHE | Accueil | Documentation | ATILF | ARTFL | Courriel |
Page 9
Accourir legerement, Aduolare.
Accourir à quelque chose, Accurrere.
Accouter à l'huis, Auscultare ab ostio, Auscultare ad fores, Ce qui est dit, d'un espion ou rapporteur.
Accoutons d'icy qu'il fait, Auscultemus hinc quid agat.
Accoute un mot, Ausculta paucis.
Saccouter à l'oreille d'aucun. Ad aurem accedere alicui.
Je t'accouteray, Aurum operam tibi dabo. Plaut.
Accouteur, m. acut. Auscultator.
Accoutumer une ville libre à son obeïssance, Consuetudinem seruiendi afferre liberae ciuitati.
S'accoutumer, Consuetudinem adhibere, Consuetudinem capere et exercitationem, Adducere se in consuetudinem, Morem facere sibi, Suescere, Assuescere, Consuescere, Assuefacere se alicui rei.
S'accoutumer à l'air de quelque lieu, Aeri regionis cuiuspiam assuescere.
S'accoutumer à la guerre, Assuescere rei militari.
S'accoutumer à etranges façons, Peregrinis ritibus assuefieri.
Il les a accoutumez d'obeïr et s'assubjetir aux Romains, Assuefecit parere imperio populi Romani.
Avoir accoutumé quelque chose, In consuetudinem iam aliquid venisse.
Accoutumé, m. acut. Consuetus, Assuefactus.
Accoutumée, f. penac. Consueta, Assuefacta.
Chose accoutumée et usitée, Peruulgata res, trita moribus.
Accoutumé à ce, Assuetus in id.
Qui est plus accoutumé, Assuetior.
Qui n'est point accoutumé de faire quelque chose. Insolens, insolentis, Insuetus.
Qui n'est point accoutumé au travail, Insolitus ad laborem.
Qui n'a point accoutumé quelque chose, Insuetus homo alicui rei.
Qui n'a point accoutumé d'ouïr parler la verité, Insolens vera accipiendi.
Pour ne l'avoir pas accoutumé, Ex insolentia, quandoquidem assuetus non est.
Chose dequoy on n'a point accoutumé d'user, Inusitata res.
Faire faire à aucun chose qu'il n'a accoutumé de faire, Deducere aliquem de statu vitae assuetae.
Il a accoutumé de faire liberalité, In consuetudinem benignitatis venit.
On a accoutumé de punir les mechans de cette peine, Hoc genus poenae in improbos est vsurpatum.
Comme tu as accoutumé, c'est à dire suivant ton naturel, Vt es praeditus, Suivant ta façon de faire.
Faire comme on avoit accoutumé, Ad ingenium redire, Ad consuetudinem redire.
Ce que tu n'as pas accoutumé de faire, Praeter consuetudinem, quod tibi est.
Nous ne l'avons point accoutumé, Non cadit in consuetudinem nostram.
Tu l'accuse plus griefvement que tu n'as accoutumé, Grauius accusas, quam patitur tua consuetudo.
Ce estoit accoutumé de faire le temps passé, Solenne olim id erat.
On a accoutumé, Solenne est, Vsitatum est.
La Cour a accoutumé, Solenne est Curiae.
Ainsi qu'il est accoutumé d'ancienneté, More maiorum, B. ex C.
Ce que les anciens ont accoutumé, Quod est in more maiorum.
C'est une chose accoutumée de toute ancienneté, Est hoc in more positum institutoque maiorum.
La partie la plus accoutumée, Pars peruulgatior.
Mauvaise accoutumance, Praua consuetudo.
Que la force d'accoutumance ne nous emporte, Ne aestus nos consuetudinis absorbeat.
Faute d'accoutumance, Insolentia.
Prendre accoutumance, Capere consuetudinem, Consuescere.
Next page